Het is vandaag zonnig, maar morgen zal het regenen.
In bovenstaande zin, als je alleen zou horen "Het is vandaag zonnig", dan heb je daar waarschijnlijk een prettig gevoel bij. Wanneer er "maar morgen zal het regenen" achteraan komt, wist het dat prettige gevoel uit en heeft "morgen zal het regenen" de overhand.
Ik vind dat jullie goed werk doen, maar ik denk dat er nog wat verbeterd moet worden.
Ook hier zie je dat "maar" het eerste deel van de zin neutraliseert en het tweede deel benadrukt. Wat er blijft hangen is "er moet nog wat verbeterd worden". Het woord "maar" geeft een contrast aan tussen dat voor en na "maar". Laten we zeggen dat dit de structuur van de zin is: "X maar Y". Het woord neutraliseert of ontkent X, terwijl het Y benadrukt. Als dit de bedoeling is van wat je wilt communiceren, is dat prima. Soms zie je dat mensen uit gewoonte "maar" gebruiken, terwijl ze die bedoeling niet hebben.
En
Je kunt "maar" vaak vervangen door "en", waardoor X en Y elkaar versterken.
Ik vind dat jullie goed werk doen, en ik denk dat er nog wat verbeterd moet worden.
Je merkt hier dat dit zachter overkomt, het compliment heeft meer kracht en je verwacht ook dat er nog iets meer komt.
Functioneel "Maar"
Je kunt het effect natuurlijk ook bewust gebruiken om iets te benadrukken.
Morgen zal het regenen, maar vandaag is het zonnig.
Ja maar
Het grappige is dat sommige mensen vaak "ja maar ..." gebruiken.
Ja maar dat is helemaal niet waar.
Als je het goed bekijkt, bedoelt de spreker eigenlijk gewoon "Nee". De spreker wil waarschijnlijk de ander van het tegendeel overtuigen en om dat effectief te doen is het handig om eerst wat met de ander mee te gaan. Alleen "ja" zeggen is vaak niet genoeg. Je zou eerst de bedoeling van de ander kunnen achterhalen en dat bevestigen.
Je zegt dat onze oplossing niet goed is en het zou mooi zijn als we een betere oplossing zouden hebben. We hebben dit goed onderzocht en als je een beter alternatief weet, staan we daar natuurlijk voor open.
